Het is alweer zo’n zes jaar geleden sinds Sem en zijn team de uitdaging aangingen om een horecagelegenheid te bouwen op een natuurgebied. In de afgelopen jaren zijn er twee nieuwe horecagelegenheden bijgekomen. Het begon in het ’S Gravenland en nu sinds een half jaar is Soesterdal open. Deze horecagelegenheden zijn verkregen via een pitch vanuit de gemeente, waar verschillende eisen aan hingen. Zo moet het inheems zijn, voldoen aan hoge mate van natuurlijkheid, kindvriendelijk en duurzaam. Elk obstakel waar tegenaan werd gelopen moest worden omarmt en vorm krijgen. Het draait om het maken van bewuste keuzes.
“Alles wat je kon scheiden, dat werd gescheiden.”
Het belang van duurzaamheid is bij Sem met de paplepel in gegoten. Zijn ouders hadden een grote bak met zo’n 12-16 lades waarin verschillende producten van elkaar gescheiden werden. Sem ziet dit, op een andere manier, terug in zijn werk in de horeca. Zo verteld hij dat op het moment dat je zelf keuzes kan maken, je verder kijkt dan alleen je marketing concept. Dat zijn ouders zich veel met duurzaamheid bezig hielden, is iets wat hij onbewust heeft meegekregen en ook in zijn dagelijkse werk meeneemt. Door zijn opvoeding denkt Sem dat hij zich aangetrokken voelde tot het concept van in de natuur werken en recreëren. Een andere factor die hij benoemd is de fase in zijn leven waarbinnen hij zich nu bevind. De horecagelegenheid moest een gezinszaak worden. Doordat hij zelf met kinderen bezig was, werd zijn scope langer waardoor hij meer tot het denken over de volgende generatie. De toekomst, met oog op duurzaamheid, wordt steeds belangrijker voor Sem. Hierdoor is hij gaan begrijpen van de plekken waar gezinnen heen willen en past de locatie perfect in het plaatje.
“Binnen, buiten, er zijn verschillende dingen waar je rekening mee moet houden. Je blijft met elkaar praten en toetst de zaken eraan. Het is uiteindelijk een hele set aan keuzes die je als een puzzel waarvan je de stukjes bij elkaar moet zoeken en in elkaar moet laten vallen.”
Het pand bevind zich op de voormalige vliegbasis waarbij de natuur de randvoorwaarden zijn voor het ontwerp. Hierdoor was de vraag voor een duurzaam gebouw groot. Belangrijk was dat architectuur, interieur, functionaliteit en landschap op elkaar aansloten.. Een derde duurzaam pand betekende echter niet dat de bouw van Soesterdal allemaal vlot en makkelijk verliep. Drie jaar geleden was de markt voor bouw totaal anders. Zo stond er veel druk op de bouw waardoor je van geluk kon spreken als je een aannemer had gevonden. Daarbij moest er snel gekozen worden voor een aannemer waardoor ze zich in korte termijn over verschillende aannemers moesten inlezen. Hierdoor hadden ze geen andere keuze dan een aannemer via via aan te nemen. Na het ontwerp met de architect en het aannemen van een bouwteam kon de realisering van Soesterdal beginnen.
Al snel gingen andere partijen zich met de bouw bemoeien. Zo heeft de bouw een half jaar stil gelegen wegens een das op het terrein. Daarnaast moest er worden opgelet met de grote ramen, omdat vogels er tegenaan konden vliegen. Hiervoor was een speciaal soort folie nodig. Ook maakte mensen zich zorgen over lichtvervuiling. Deze zorgen konden weg worden genomen door het feit dat het een dag zaak is. Begin 2019 liepen ze tegen nog een probleem aan, door de Pfas-wet werd de grond als vervuilde grond gezien en werd het afvoeren duurder. Toch maakte Sem en zijn team zich hier geen zorgen over. Zo verklaart hij dat het dingen zijn waar je niet de hand op hebt.
“We zitten in het wagonnetje van de gemeente. Je bent uiteindelijk een onderdeel van een groot geheel en hierbij merk je dat er mensen zijn die je helpen en duwen. De keuzes die wij hebben gemaakt worden ondersteund door de gemeente en dat maakt het een stuk makkelijker.”
De horecagelegenheid is verkregen via een, door de gemeente georganiseerde, pitch. Ook doordat het in een natuurgebied staat heeft het aan verschillende factoren te voldoen. Het pand zelf heeft een groen dak waarbij het regenwater geleidelijk teruggevoerd wordt in de bodem. Dit past bij de omgeving. Ook heeft het pand zonnepanelen en wordt er gebruik gemaakt van aardwarmte. Daarnaast is er rekening gehouden met schaduw en licht. Het pand is zo gebouwd dat het veel licht heeft, maar zomers niet in een hete kas veranderd.
Zelf ziet Sem de wet en regelgeving steeds strenger worden, waardoor hij het belang van nu meedoen benadrukt. Hierbij legt hij de nadruk op het doen vanuit je hart, principe en wijsheid. Zo verklaart hij dat je beter ruimschoots kan voldoen aan de eisen en geld moet investeren wanneer de mogelijkheid er is. Wanneer ervoor gekozen wordt om iets te doen moet eerst de basis worden gelegd. Hier kan later op vooruit borduurt worden.
“Het moet wel terug verdient worden. Ik ben geen groen huis van de toekomst aan het bouwen. Het moet zich terugverdienen met kopjes koffie en gebak.”
Het uitgangspunt van Soesterdal was een ‘evergreen’ leveren. Het pand zou er over honderd jaar nog steeds moeten staan. Hierdoor, verklaart Sem, worden andere keuzes gemaakt. Er wordt op de lange termijn gekeken en niet wat goed is voor de korte termijn. Zo verklaart Sem, dat op de korte termijn energie van het net voordeliger is, toch blijken op de lange termijn zijn PV-panelen veel beter en goedkoper. Hierbij benadrukt hij het bewust blijven bij de investeringen die worden gemaakt. Echter, ziet Sem het wel als een utopie wanneer men denkt dat zijn zaak volledig op zon en licht kan draaien. De horeca kost energie, waardoor er (nog) geen toekomst is voor een gas loze horecazaak. Wel benadrukt Sem het belang van met duurzaamheid werken. Wanneer je ‘ja’ tegen duurzaamheid zegt, volgen er automatisch veel dingen die hiermee te maken hebben. Zo valt elk puzzelstukje uiteindelijk op zijn plaats.
“Als ik ga tanken bij Shell, bijvoorbeeld, dan staat er een banner dat de tankbeurt kan worden gecompenseerd. Dan kan er een boom worden geplant bijvoorbeeld. Dit is een modern marketingmodel, met verduurzamen erin, maar ik voel hem niet. Ik blijf hierbij mijn vraagtekens houden, het is voor mij niet geloofwaardig.”
Voor Sem gaat het om bewuste en geloofwaardige keuzes maken. Hierbij wordt de vlag niet uitgehangen voor elke duurzame keuze. De keuzes zijn niet gemaakt omdat het moet, of omdat zij vinden dat het moet, maar omdat het bij hen past. Hierbij geeft Sem het voorbeeld van de verkoop van bio koffie en normale koffie; bio koffie is duurder en je zal Sem niet horen beweren dat de bio koffie dat deze een stuk lekkerder is, zelf proeft hij het verschil namelijk niet. Wel benadrukt hij dat het een keuze is die zij hebben gemaakt omdat ze biologisch beter vinden passen bij hun bedrijf. Daarbij staat het niet op de kaart, omdat men er vanuit kunnen gaan dat zij dit verkopen. Daarnaast kijkt Sem ook nog naar andere factoren, zoals de foodprint. Hierbij geeft hij het volgende voorbeeld; biologisch uit Peru of een goed product uit België? Zelf kiest hij voor de foodprint, dus het product uit België, omdat het logisch is en goed voelt. Er worden beslissingen genomen die misschien niet helemaal kloppen in het ‘duurzame plaatje’ maar het belang licht bij proberen het goede te doen, voor de mens, natuur en voor de gasten. Daarom vind hij dit belangrijker dan een term erop plakken. Hoe dichterbij, hoe beter.